گفت‌و‌گوی سه تن از فعالان اجتماعی انجمن ایما با روزنامه ی اصفهان امروز پیرامون نحوه‌ی هم افزایی گروه‌های مختلف در مواجهه با معضلات اجتماعی
مریم شاهزمانی (فعال اجتماعی):
فقر و معضلات اجتماعی که در پی آن به وجود می آید از جایی شروع می‌شود که شناسایی به درستی انجام نمی‌گیرد. خانواده‌های محرومی هستند که در آن‌ها سرپرست خانواده توانایی کار کردن دارد، اما به دلیل نداشتن مهارت‌های کافی بی‌کار مانده است. در این موارد، کمک‌های مادی به خانواده فقط باعث وابستگی آن‌ها و ایجاد توقع برای دریافت این‌گونه کمک‌هاست.
ابتدا باید آسیب و مشکل اصلی شناسایی و در جهت رفع آن تلاش شود. اگر مشکل از بی‌کاری است، باید شغل مناسبی برای آن‌ها فراهم کرد؛ اگر مشکل از نداشتن مهارت‌های کافی است، باید آموزش‌های لازم را در اختیار آن‌ها قرار داد؛ و اگر مشکل از اعتیاد والدین است، باید در جهت رفع اعتیاد به آن‌ها کمک کرد. کمک‌های مادی تنها در صورتی سودمند است که این معضلات در خانواده وجود نداشته باشد و خانواده به دلایلی مانند نداشتن سرپرستی که قادر به تأمین مایحتاج آن باشد، گرفتار فقر شده و ممکن است به آسیب‌های اجتماعی مانند خودفروشی، تن‌فروشی، فروش مواد مخدر، فروختن یا کار اجباری فرزند، و فروش قسمت‌های مختلف اعضای بدن کشیده شود. تنها در این شرایط است که ارائه ارزاق و پوشاک به خانواده‌ها ضرورت دارد.
بسیاری از مشکلاتی که خانواده‌ها با آن‌ها رو‌به‌رو می‌شوند، ناشی از عدم آموزش آن‌هاست. این در حالی است که خیریه‌های کشور ما فقط در زمینه درمان مشکلات فعالیت می‌کنند، به فعالیت‌هایی مانند پخش ارزاق، پوشاک، لوازم‌التحریر و جهیزیه می‌پردازند و یا برای مقابله با بیماری‌هایی مانند سرطان، تنها به درمان این بیماری اقدام می‌کنند.
اگر خیریه‌های درمانی ما به خانواده‌ها برای پیشگیری از بیماری‌هایی مانند سرطان، ایدز، هپاتیت و جلوگیری از به دنیا آوردن فرزندان معلول آموزش می‌دادند، می‌توانستند نسبت به زمانی که بیماری و مشکل برای خانواده پیش آمده و نیاز به تأمین هزینه‌های درمانی دارد، اثرگذاری بیش‌تری داشته باشند.
انجمن هایی که کودکان بازمانده از تحصیل را قبل از رسیدن به دوران بزه‌کاری شناسایی می‌کنند، آن‌ها را وارد سیستم آموزشی خود کرده و به برگزاری کلاس‌هایی مانند سوادآموزی، کتاب و کتاب‌خوانی و مهارت‌آموزی برای این کودکان و تشکیل جلسات مشاوره‌ی تخصصی و انجام مددکاری برای کودکان و خانواده‌ها اقدام می‌کند.به طور قطعی در درمان ریشه ای و پیشگیرانه مشکلات جوامع موفق تر عمل خواهد کرد.
همکاری خیریه ها و انجمن ها
مهسا اختردانش (فعال اجتماعی):
تعداد مراکز خیریه در اصفهان زیاد است؛ ممکن است یک مددجو از چند نهاد خیریه کمک‌های مادی بگیرد و این کمک‌ها در هیچ‌جا ثبت نشود. بسیاری از این مؤسسات می‌توانند با هم ادغام شوند. فردگرایی باید جای خود را به خرد جمعی بدهد و این مسئله برای همه ما روشن شود که همگی برای یک هدف بزرگ در جامعه فعالیت می‌کنیم.
هنگامی که ما درانجمنی مردم نهاد، کودکی را به عنوان بازمانده از تحصیل شناسایی می‌کنیم، نمی‌توانیم خانواده او را به حال خود رها کنیم. بنابرین خدمات مددکاری مانند ارزاق و پوشاک را در اختیار آن‌ها می‌گذاریم. حال اگر خیریه‌های فعال بتوانند برای تأمین این موارد با این گونه انجمن ها به عنوان مثال انجمن ایما در اصفهان،همکاری کنند، رسیدن به هدف یعنی آموزش کودکان محروم از تحصیل، ساده‌تر می‌شود و بسیاری از معضلات هم پیشگیری خواهد شد.
فراموش نکنیم که هدف نهایی ما کمک به محرومان و ریشه‌کن کردن فقر است. پس باید دست در دست هم و با همکاری یکدیگر برای تحقق این هدف بزرگ تلاش کنیم.
نسخه ی درمان فقر کجاست؟
مسعود دهقان (فعال اجتماعی):
خانواده‌ای در خانه‌ای زندگی می‌کند که می‌توان نامش را خرابه گذاشت. کودکانشان به جای رفتن به مدرسه در خیابان‌ها کار می‌کنند که در غیر این‌صورت باید شب‌ها گرسنه بخوابند. خرج درمان بیماری‌هایشان را ندارند و از ساده‌ترین امکانات بهداشتی مانند حمام نیز محرومند.
فقر یکی از پدیده‌های اجتماعی است که در مذمت و زشتی آن شکی وجود ندارد. دیدن درد کسانی که گرفتار فقر هستند، قلب هرکسی را به درد می‌آورد. در این میان، خیریه‌ها و سازمان‌های مردم‌نهاد نقش بسیار مهمی در مبارزه با فقر و محرومیت دارند، چرا که می‌توانند با جمع کردن توان مالی و انسانی مردم، تأثیرگذاری بیش‌تری داشته باشند. با این‌وجود در بسیاری از موارد، فعالیت این گروه‌ها به نتیجه‌ی مطلوب نمی‌رسد، چرا؟
اولین قدم برای درمان هر مشکل، شناخت درست آن است. برای بسیاری از خیریه‌های فعال در کشور ما، کمک به محرومان محدود به پخش ارزاق، پوشاک و لوازم‌التحریر مدرسه بین آن‌ها می‌شود. با وجود این‌که خانواده‌های محروم در خیلی از موارد به این کمک‌ها نیاز اساسی دارند، این اقلام نمی‌توانند به تنهایی مشکل فقر را به طور ریشه‌ای حل کنند. باید دلایل فقر را در هر خانواده بررسی کرد و متناسب با آن به دنبال راه‌حل رفت.
