✔️در سال 1992 سوم دسامبر از سوی مجمع عمومی سازمان ملل متحد به عنوان روز جهانی معلولین اعلام شد.
معلول به کسی گفته می‌شود که به علت نقص جسمی یا ذهنی اختلال مستمر و قابل توجهی در سلامت و کارآمدی عمومی او ایجاد شده و تأمین ضرورت‌های زندگی فردی یا اجتماعی‌اش با دشواری‌هایی مواجه است.
✔️ در حالی که طبق منشور سازمان ملل این افراد دارای همان حقوق اساسی هستند که دیگران از آنها برخوردارند؛ اما متأسفانه به دلالیل فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی بسیاری از معلولین از خدمات آموزش و پرورش، بهداشت، مسکن، اشتغال، امکانات تفریحی از حقوق ذاتی دیگر محروم شده‌اند.
✔️کافیست نوع برخورد خانوادهها و جامعه با افراد معلولیت در چندسال پیش را مرور کنیم.
تفکر معلولیت به‌مثابه مجازات، ناتوانی مطلق فرد دارای معلولیت و فرد معلول در نقش فرد نیازمند ترحم در خانوادهها و جامعه بسیار رایج بود.
هرچند که این نگاه‌ها هنوز محو نشده است؛ اما خوشبختانه بهبود داشته و
سال‌های اخیر تعداد بیشتری از افراد دارای معلولیت توانسته‌اند با تلاش‌های فراوان، زمینه‌ی استعداد خود را بیابند و در مسیر پیشرفت قدم بردارند که این موضوع تحسین برانگیز و امیدوارکننده است.
✔️آنچه در این سال‌ها اکثر فعالان اجتماعی را ترغیب به رسیدگی به امور معلولین کرده، یافتن بهترین راه برای کمک به آن‌هاست. درواقع توجه به فرد دارای معلولیت و نیازهایش، پشتیبانی و حمایت از او برای تحکیم اعتماد به نفسش می‌تواند کمک مؤثری به او باشد.
✔️بی شک نحوه‌ی برخورد ما با افراد دارای معلولیت تاثیر بسزایی در شکل گیری و بهبود روابط اجتماعی آنها خواهد داشت. معلولین زیادی زیر نگاه نادرست دیگرانی که درک صحیحی از معلولیت ندارند، آسیب می‌بینند و رنج می‌کشند.
آنها می‌توانند برحسب وضعیتشان شاغل باشند و کار خود را به‌خوبی انجام دهند، می‌توانند همسر باشند، می‌توانند در بسیاری از رشته‌های ورزشی و هنری بهترین باشند، اگر نگاه محدودکننده و ترحم‌آمیز دیگران تبدیل به حمایت و همراهی شود و اگر مسئولین بخواهند که در این حوزه بهتر عمل کنند.
✔️ در شرایطی که دنیا در حال مبارزه با COVID-19 می‌باشد و زندگی مردم تحت تأثیر این ویروس قرار گرفته، افراد دچار معلولیت زندگی سخت‌تری را تجربه می‌کنند. حواسمان بیشتر به آنها باشد.
